Ethiopië geschiedenis

De geschiedenis van Ethiopië beslaat de vroege prehistorie tot heden. Het land van onze menselijke voorouders, Ethiopië, was een prominente beschaving in de Rode Zee-wereld en een van de machtigste naties, dat de interesse van historici heeft getrokken

Prehistorische periode

De prehistorische perioden dateren van ongeveer vijf miljoen jaar geleden tot 5.000 jaar geleden. Het is een periode waarin onze voorouders evolutionaire, culturele en economische veranderingen hebben doorgevoerd. Het is een periode waarin onze voorouders rechtop begonnen te lopen, cultuur ontwikkelden, gereedschappen maakten, begonnen met het houden van dieren en landbouw totdat ze begonnen met het schrijven van talen. Ethiopië wordt verondersteld de bron te zijn van menselijke voorouders / mensachtigen, maar het is de ontdekking van Lucy op 24 november 1974. In een plaats genaamd Hadar door een jonge Amerikaanse onderzoeker Donald Johansson die Ethiopië consolideert als de eerste plaats waar de mensheid woonde. Sindsdien is er veel gevonden, fossielen ouder dan Lucy, zoals Ardipithecus ramidus of in het kort Ardi. Het is een vroege mensachtige vrouwelijke antropoïde 4.

Damat Koninkrijk

Kingdom Damat of Dʿmt is het vroegst bekende koninkrijk van 10 voor Christus tot 5 voor Christus, de hoofdstad werd verondersteld te zijn in Yeha, Tigray regio Noord-Ethiopië. Ze waren polytheïsme of geloofden in verschillende goden. Ze delen veel overeenkomsten in religie, culturen en schrijftalen met de Sabeërs in het zuiden van Arabië. Er zijn zeer weinig inscripties en archeologisch bewijs over het koninkrijk. Als gevolg hiervan is niet bekend of het koninkrijk Damat / Dʿmt eindigde vóór het koninkrijk van Aksum of evolueerde naar het Aksumite-koninkrijk.

Axumite Kingdom

Vanaf 1 voor Christus begint het Axumitische koninkrijk te bloeien vanuit zijn ‘hoofdstad Axum’. Ze waren grote krijgers die hun omringende kleine koninkrijken konden veroveren en regeerden tot aan Jemen. Axumites kan de handelsroute van de regio beheersen en wordt de belangrijkste commerciële speler tussen het oude India en het Romeinse rijk. In de tweede eeuw bereikte Axum zijn zenit om een ​​van de vier belangrijkste wereldmachten van die tijd te worden, waaronder Perzië, Rome en China. De drie belangrijkste religies van de wereld Jodendom, christendom en islam zijn vanuit het Midden-Oosten in Ethiopië op hun vroegste tijd in Axum geïntroduceerd.

Ethiopische koningin Quine van Sheba bezocht Jeruzalem om koning Salomo te ontmoeten en zijn wijsheid te leren kennen. later kreeg ze een zoon van Hem zwanger. De zoon van Salomo heet Menilik I. Toen hij 22 was, bezocht hij zijn vader en leerde hij het jodendom. Op de terugweg naar huis bracht hij de Ark van het Verbond het heiligste item uit de bijbel. Dit wordt nog steeds gevonden in de Axum St. Mary Zion-kerk. Menilik I Vestigde de Solomonische Dynastie die tot 1974 over Ethiopië heerste.

Het christendom werd in het land geïntroduceerd in de eerste eeuw toen de apostel Filippus Eunuch doopte, de hoogste ambtenaar van het paleishof van koningin Candace van Ethiopië. Het christendom werd de officiële religie van het land in 334 na Christus in de tijd van koning Ezan. Sindsdien viel de Ethiopisch-orthodoxe kerk onder de Egyptisch Koptisch-orthodoxe kerk, werd het een onafhankelijke kerk in de tijd van keizer Haile Silase I met veel diplomatie en inspanning in 1959.

De eerste volgelingen van Mohamed ontsnapten aan vervolging door de Quraish om vluchtelingen te krijgen en beschermd door het Axumitische rijk. Later bloeide de islam in kustgebieden van het land met de handel die het bier doordrong om zich langs het oostelijke deel van het land te verspreiden. 

Arabieren worden sterke handelaars en grote concurrenten in de regio. later beheersen ze de handel door de belangrijkste haven van Axumite Kingdom Adulis te vernietigen, wat het verval van het Axumite Empire versterkte.

Een lokale Joodse koningin genaamd Yodit Gudit (Judith) begint een oorlog tegen het Axumitische koninkrijk en verslaat het rijk. Het wordt beschouwd als Dark Age, de oorlog leidde tot de vernietiging van de Axumite-beschaving, verliet de steden, kloosters en kerken die tot as werden verbrand. Het koninkrijk trekt zich terug in het zuidelijke deel van het land om een ​​veilige haven te hebben met de heiligste voorwerpen, de Arc of the Covenant rond 940.

De ineenstorting van de Aksumite-macht was een geleidelijk proces. Het begon tegen het einde van de zevende eeuw en eindigde in het midden van de negende eeuw, vergezeld van de zuidwaartse verschuiving van het politieke centrum van Aksumite.

Middeleeuwen

Zagwe-dynastie

In het midden van de negende eeuw bevond het politieke centrum zich in Lasta, ten zuiden van Axum. Waar de Aksumite-koningen hun macht verloren aan de Zagwe-dynastie. De Zagwe-koningen kwamen uit de heersende klasse van de Agew-mensen die tot de Kushitische taalgroep behoren. Regeerde Ethiopië vanuit Lalibela, provincie Lasta van 9000 tot 1270. De opkomst van Zagwe wordt toegeschreven aan een generaal genaamd Mara Takla Haymanot die in opstand kwam tegen de laatste koning van Axum om koning Dil Naod omver te werpen en de Zagwe-dynastie vestigde in de 10e eeuw en trouwde met zijn dochter. De keizers van de Zagwe-dynastie waren erg religieus. De meeste koningen waren tegelijkertijd priesters en koningen. De belangrijkste prestatie van de Zagwe-periode was op het gebied van architectuur, voornamelijk geassocieerd met kerkbouw.

De bekendste is King & St. Lalibela, die wordt gecrediteerd voor het beitelen van de beroemde Lalibela Rock-uitgehouwen kerken uit een eenpersoonsbed Rock. St. Lalibela heeft zeer unieke kerken in de wereld gebouwd.

Volgens een heilig boek genaamd Kibre Negest (Glory of Kings) is het de mannelijke kant die in lijn is met de troon met een bloedlijn van Queen of Sheba en King Solomon die legitiem is voor de Throne. Rond 1270 werd de macht overgedragen aan Yikunno Amlak, die via zijn vader, Tesfa Iyasus, zijn afkomst opeist tot de laatste, koning van  Axum  . Hij beweerde dat de Zagwe-koningen geen directe bloedlijn hebben van het oude Axumitische koninkrijk dat afstamt van de koningin van Sheba en koning Salomo. De laatste, koning gedood door Yikunno Amlak en zijn volgelingen.

Yikunno Amlak en zijn volgelingen noemden hun dynastie “Solomonic”. Ze gebruikten deze naam om hun aanspraak op legitimiteit te rechtvaardigen, wat sterk impliceerde dat de Zagwe-heersers usurpatoren waren. Het christelijk koninkrijk in de hooglanden had vijandige betrekkingen onderhouden met alle aangrenzende moslimstaten. Dit was vanwege het belang van het christelijke koninkrijk bij het beheersen van handels- en handelsroutes tussen de Ethiopische hooglanden en de kust van de Rode Zee. Dit werd een hoofdoorzaak van het gewapende conflict tussen het christelijke koninkrijk en de islamitische sultanaten.

Aan het begin van de zestiende eeuw was er al een einde gekomen aan de dominantie van het christelijke koninkrijk. De machtsverhoudingen waren verschoven naar de kant van de islamitische sultanaten. Onder de islamitische sultanaten was de leidende macht het sultanaat van Adal, dat erg sterk werd tijdens het bewind van Ahmad b. Ibrahim al-Ghazi. Ahmad Ibrahim versloeg het christelijke koninkrijk en bijna alle staten van de Ethiopische regio en de Hoorn van Afrika. Bijgevolg vestigde Adal zijn hegemonie over de volkeren en staten van ‘de Ethiopische regio en de Hoorn van Afrika gedurende ongeveer 15 jaar. Het militaire conflict tussen het christelijke koninkrijk en het sultanaat Adal had geleid tot de tussenkomst van Portugal en Ottomaans Turkije. In die tijd steunden de twee supermachten van de wereld, het Ottomaanse Turkije, het sultanaat Adal, terwijl Portugal aan de zijde van het christelijke koninkrijk vocht. De Portugese militaire hulp aan het christelijke koninkrijk speelde een zeer beslissende rol bij het tot stand brengen van de definitieve nederlaag van het leger van Adal in 1543, wat het einde betekende van de dominantie van het sultanaat in de Ethiopische regio en de Hoorn.

Gonderiaanse periode

De christelijke koningen regeerden de provincies vanuit een mobiel hof. Ze hadden geen permanent kapitaal. Het was tijdens het bewind van Fasiledes (1632-1667) dat het koninkrijk in 1636 een permanente hoofdstad kreeg in Gondar. Sindsdien werd Gondar bijna twee eeuwen lang het politieke, economische en culturele centrum van het koninkrijk. Hierdoor staat de periode tussen 1632 en 1769 algemeen bekend als de Gondarine-periode.

De Royal Enclosure of Gonder werd in deze tijd gebouwd. In de wijk werden prachtige kastelen voor koningen, residenties voor de Abun en kerken gebouwd. De bouwstijl van de gebouwen bevatte veel elementen uit de Aksumite- en Zagwe-periodes. Ook buiten de keizerlijke wijk werden een aantal kerken gebouwd. Deze kerken werden de belangrijkste centra van onderwijs, muziek en poëzie. Tegen het einde van de achttiende eeuw had Gondar ongeveer 70.000 inwoners die tot verschillende religies en culturele groepen behoorden. Gondar werd ook het centrum van een actieve handel.

Modern Perio d

Keizer Tewdros uit Gondar kwam aan de macht in 1955, hij begint met de modernisering van Ethiopië met een visie om het land te verenigen. Zijn idee van eenmaking is voortgezet met zijn opvolgers keizer Yohanis en keizer Minilik de II. Keizer Menelik maakte het meeste van de huidige kaart van Ethiopië en hij was de eerste die een school, ziekenhuis, spoorwegpost en telecommunicatie opende in het land. Hij had dit niet alleen, maar hij vestigde ook Addis Abeba, de hoofdstad van Ethiopië. Ethiopië is nooit gekoloniseerd; Keizer Minilik versloeg de Italiaanse kolonisten in de Slag om Adwa in 1896. Het was de eerste zwarte overwinning op een koloniale, waardoor Ethiopië een symbool van vrijheid is voor veel Afrikaanse landen. Sommigen nemen zelfs de landvlag (groen, geel, rood) over in hun vlag. Keizer Hailesilase een zoon van Ras Mekonen,

De studenten maken beweging die landhervorming eist (Land for the Tenner’s). De Militairen genaamd Themselves Derg (commissie) maakten er gebruik van om keizer Hailes Silase in 1974 van zijn troon af te zetten. Ethiopië werd een socialistische republiek die werd geregeerd door militairen in Iron Fist. In 1992 werd de Militaire Regering verslagen door een coalitie van rebellengroepen genaamd EPRDF.

Nu is Ethiopië een van de snelstgroeiende economieën ter wereld, een grote markt met 100 miljoen inwoners, de meesten van hen zijn jong.